معرفی بنفشه یا گل بنفشه و خواص درمانی آن - وبلاگ مهر و موم

به گزارش وبلاگ مهر و موم، معمولاً برگ و گل بنفشه را به صورت دم نموده یا جوشانده استفاده می نمایند و در طب سنتی برای درمان بیماری ها نحوه و اندازه مصرف را پزشک تشخیص داده و تجویز می نماید.

نویسنده: صمصام صانعی

بنفشه گونه های مختلفی دارد وحشی و پرورشی. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه از آنها که خواص دارویی داشته و در طب سنتی هم کاربرد دارد (بنفشه وحشی معطر) اشاره شده است.

نام علمی:

Viola odorata L.، نام فرانسه Violette odorante و نام انگلیسی آن Sweet violet می باشد. نام های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، بنفشه، بنفشه وحشی، گل بنفشه، بنفشه طبی، بنفشه معطر، بَنَفسِج و نوشه نامیده شده است.

تیره گیاه:

بنفشه Violaceae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است علفی و چند ساله با ساقه هایی خزنده و خوابیده روی زمین به ارتفاع حدود 20 سانتی متر و دارای ساقه زیرزمینی (ریزوم دار) رونده می باشد. برگ های آن قلبی شکل و دندانه دار که با دمبرگی دراز از یقه گیاه خارج می شوند. گل های آن منفرد، بنفش گاهی موارد سفید یا گلی رنگ و دارای دمگل های دراز هستند که از بین دمبرگ ها می رویند و دمگل ها پس از اینکه به گل نشستند خمیده می شوند. میوه اش پوشینه، مدور، کرکدار و محتوی دانه هایی به رنگ زرد است که لکه های سفید رنگی روی دانه ها رویت می گردد.

بیشتر بخوانید: خواص دارویی گیاه بنفشه

طبیعت بنفشه:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و مرطوب است.

رویش جغرافیایی:

در بعضی از نواحی معتدل کشورهای اروپایی، آسیایی، آفریقایی و در ایران بیشتر در نواحی استان های شمالی به صورت خودرو روییده و کاشته هم می گردد.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در آن:

موسیلاژ، اسید سالیسیلیک، یک ماده ملون آبی رنگ، اسانس، ویولین و غیره در آن یافت شده است.

بخش مورد استفاده:

برگ و گل. ضمناً ریشه گیاه هم خواص دارویی دارد.

نحوه مصرف:

معمولاً برگ و گل بنفشه را به صورت دم نموده یا جوشانده استفاده می نمایند و در طب سنتی برای درمان بیماری ها نحوه و میزان مصرف را پزشک تشخیص داده و تجویز می نماید.

خواص درمانی:

منظم نماینده کار مجاری تنفسی و نرم نماینده سینه، تصفیه نماینده خون و آرام بخش، صفرابر و خلط آور، مدر و معرق، ضد التهاب دستگاه گوارش و تب بر، التیام بخش زخم ها و کاهنده فشار خون، تقویت نماینده کلیه و مثانه و رفع نماینده یبوست، ضد میگرن و مفید برای بیماری های ریه، مسکن سرفه های مقاوم و ضد برونشیت حاد، رفع نماینده ناراحتی های معده، کبد و کلیه و ضد نفس تنگی می باشد. ضمناً برای گریپ، زکام، سرماخوردگی، نزله های مزمن، گلودرد، سیاه سرفه، سرخک، سرخچه، مخملک، سینوزیت، جوش های صورت، ذات الریه و اختلالات صفراوی هم مفید است.

تذکر:

استفاده از آن برای اشخاص مبتلا به ناراحتی های قلبی و افسردگی مضر و برای خانم های باردار ممنوع است.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون